Όνειρο στο γιασεμί

Ανεμπόδιστο το όνειρο
στα πλυμμένα από τη βροχή
φύλλα του γιασεμιού,
αναλογίζεται πως τόσο χρώμα χάθηκε
στην αδιαλλαξία του άσπρου

Μέσα στη μίζερη σχεδόν πάντα
φύση των ονείρων,
μια δροσοσταλίδα υποδύεται τη θάλασσα
και τα αγκάθια της πλεγμένης χλόης του αχινός.

Πόθησε να λιαστεί μήπως ο Θεός αγαπάει
τα ηλιόλουστα,
μα πουθενά χαρά,
μόνο πόνος φτιασιδωμένος επιδεικτικά
σέρνεται από συνευρέσεις σε συναυλίες,
και τα άμοιρα πόδια του φτενά
για να βαστίξουν το ωραίο,
το καθαρό, το ολόκληρο.

Έτσι κουτσαίνοντας, αρπάχτηκε απ' αυτά
τα δόλια φύλλα.
Ο άνθρωπος μικρός μα πιο μεγάλη η μιζέρια του.
Στων άστρων τη σύναξη θα σφυρίξει την ανημποριά του
κι αυτά θα λάμψουν πιο πολύ
όπως όλοι οι κοροϊδευτικοί αστέρες.



Αγνώστου